نایلون

واژه نایلون به یک خانواده پلیمری معروف به پلی آمید های خطی اشاره دارد. دو روش برای ساخت نایلون برای کاربرد های فیبر وجود دارد. در رویکرد اول، مولکول‌ هایی که از یک گروه اسیدی (COOH) در هر انتها تشکیل شده‌اند، با مولکول‌ هایی که حاوی گروه‌ های آمینه (NH2) در هر انتها هستند واکنش نشان می‌دهند. نایلون حاصل بر اساس تعداد اتم‌ های کربنی که دو آمین و دو گروه اسیدی را از هم جدا می‌کنند، نام می‌گیرد. از این رو، نایلون 6،6 به طور گسترده ای به عنوان الیاف ساخته شده از اسید آدیپیک و هگزامتیلن دیامین استفاده می شود.

نمکی که از دو ترکیب تشکیل می شود به نایلون معروف است که نسبت دقیق اسید به باز 1:1 دارد. این نمک خشک می شود و سپس در خلاء حرارت داده می شود تا آب خارج شود و پلیمر تشکیل شود.

در روش دیگر، ترکیبی که در یک انتها حاوی آمین و در انتهای دیگر اسید است، پلیمریزه می شوند تا زنجیره ای با واحد های تکرار شونده (-NH-[CH2]n-CO-)x تولید شود. نایلون طرحدار در صورتی که n=5 باشد نایلون 6 نامیده می شود که شکل رایج دیگری از این پلیمر است. تولید تجاری نایلون 6 با کاپرولاکتام شروع می شود که از پلیمریزاسیون حلقه باز استفاده می کند.

در هر دو روش، پلی آمید پس از سرد شدن ذوب شده و کشیده می شود تا خواص مورد نظر در هر کاربرد مورد نظر به دست آید.

خواص نایلون
براق بودن
کشسان
بسیار مقاوم
مقاوم در برابر آسیب در برابر روغن و بسیاری از مواد شیمیایی
ارتجاعی بودن
آب را جذب نمی کند
سریع خشک می شود

سفره یکبار مصرف

انواع نایلون

نایلون 6 – توسط پل شلاک ساخته شد. از پلیمریزاسیون حلقه باز تشکیل می شود.

نایلون 510 – از اسید سباسیک و پنتا متیلن دی آمین به دست می آید.

نایلون 1،6 – از دینیتریل ها با کمک کاتالیز اسیدی تولید می شود.

نایلون 66 – والاس کاروترز نایلون 66 را با استفاده از آمید به ثبت رساند.

موارد استفاده از نایلون به جز تولید سفره یکبار مصرف
پوشاک – پیراهن، لباس زیر، لباس زیر زنانه، کت بارانی، لباس زیر، لباس شنا و لباس دوچرخه سواری.
مصارف صنعتی، نوار نقاله و کمربند ایمنی، چتر نجات، کیسه هوا، تور و طناب، برزنت، نخ و چادر.
از آن برای ساخت تور ماهی استفاده می شود.
به عنوان پلاستیک در ساخت قطعات ماشین آلات استفاده های متعددی می شود
درباره نایلون و سایر پلیمرها و کاربردهای آن ها در سایت مجموعه ما بیشتر بیاموزید.