سیب درختی صادراتی سرشار از کوئرستین و پکتین است که هر دوی آنها برای تامین مزایای سلامتی سیب اعتبار دارند.
کوئرستین یک فلاونوئید است، یک نوع ماده شیمیایی گیاهی طبیعی که دارای اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است.
پکتین یک نوع فیبر محلول است که ممکن است به جلوگیری از یبوست کمک کند و تأثیر متوسطی در کاهش LDL، کلسترول «بد» داشته باشد. پکتین همچنین توسط باکتری های مفید در روده بزرگ تخمیر می شود، که اسیدهای چرب زنجیره کوتاه تولید می کند که ممکن است در پیشگیری از بیماری های مزمن، از جمله برخی سرطان ها و اختلالات روده نقش داشته باشد.
سیب های تازه و کامل بیشترین مواد مغذی را دارند. دور انداختن پوست باعث حذف بیشتر فیبر و اکثر فلاونوئیدها می شود.
کم آبی یا خشک کردن سیب، ویتامین C را که عمدتاً در گوشت است، از بین می برد. علاوه بر این، شکر (همراه با کالری اضافی) اغلب به سیب های خشک اضافه می شود. آب سیب شفاف فیلتر شده و پاستوریزه می شود که بیشتر فلاونوئیدها و فیبرها را از بین می برد.
تحقیقات کلی حاکی از فایده اضافه کردن سیب به رژیم غذایی است. مطالعات زیر به بررسی اثرات سلامتی سیب در رژیم غذایی در طول زمان پرداختند یا اثرات فیتوکمیکال های خاص موجود در سیب را بررسی کردند.
سیب به طور مداوم در صدر فهرست میوه هایی است که دارای بالاترین میزان آفت کش هستند. آنها اغلب به آفت کش های بیشتری نیاز دارند زیرا به ویژه در برابر حشرات و بیماری ها حساس هستند.
اگرچه سیب‌ها معمولاً قبل از فروش شسته می‌شوند، اما مقدار باقیمانده آن ناشناخته است و ممکن است بسیار متفاوت باشد (تا حدی بسته به نوع و مقدار آفت‌کش استفاده‌شده).
با این حال، وزارت کشاورزی ایالات متحده و آژانس حفاظت از محیط زیست یک پایگاه داده ملی باقیمانده آفت کش ها به نام برنامه داده های آفت کش ایجاد کرده اند تا هر سال اطلاعات مربوط به باقیمانده آفت کش ها در مواد غذایی را جمع آوری کند.
یکی از رایج‌ترین آفت‌کش‌هایی که پس از برداشت روی سیب‌ها استفاده می‌شود، دی‌فنیل‌آمین است که برای جلوگیری از سوختن سیب یا قهوه‌ای شدن پوست که ممکن است در حین نگهداری رخ دهد، استفاده می‌شود.
