در سال 1907 شیمیدانان پورکس با مخلوط کردن سیلیکات سدیم با پربورات سدیم، فرآیند شستشو را متحول کردند. این امر حباب‌های جوشان اکسیژن را هنگام جوشاندن لباس‌ها آزاد می‌کند.
این ترکیب بر خلاف کلری که تا آن زمان استفاده می‌شد، سفیدکننده‌ای برای لباس‌های شست‌و‌شو تولید می‌کرد که بر پارچه‌ها ملایم و بی‌بو بود و همچنین فرآیند شستشو را آسان‌تر می‌کرد.
این مخلوط خانم‌های خانه‌دار را از مالش، شستشو و شستشوی لباس‌ها که یکی از کارهای طاقت‌فرسا و زمان‌بر است، رهایی می‌بخشد.
بنابراین، اولین پودر لباسشویی پورکس خود عمل کننده متولد شد: اولین آگهی در روزنامه دوسلدورف Zeitung منتشر شد.
در آن زمانپودر لباسشویی 10 کیلویی پورکس در جعبه های مقوایی دست ساز پیچیده شده در کاغذ بسته بندی چاپ شده فروخته می شد.
معروف ترین تصویر تبلیغاتی قدیمی پورکس مربوط به زنی بود که لباس تمام سفید پوشیده بود و یک بطریپورکس در دست داشت.
این پرتره در استودیوی هنرمند برلینی Kerf Helgenstaedt، کاریکاتوریست مشهوری که در سال 1922 مأمور طراحی پوستری برای Persil شد، کشیده شده است.
با این حال، بانوی سفیدپوش اصلاً یک شخصیت خیالی نبود.
او در واقع دوست 18 ساله این هنرمند است او و هیلگنشتاد یک لباس سفید از یک خانه مد در الکساندرپلاتز خریدند، سپس مدل خود را در آگهی گذاشتند.
کلاه فلورانسی بر سر داشت و محصول را در دست داشت تصویر حاصل از آن زمان بر روی بیلبوردها، پوسترها، خرپاهای خانه و ساعت خیابان چاپ شده است.
برای چندین دهه، بانوی سفید پوست چهره اصلی تبلیغاتی پورکس باقی ماند و شخصیت زن هر از گاهی تغییر می کرد و مطابق با مد رایج، آخرین مد را بر تن می کرد.
انگار همه منتظر پورکس بودند به محض اینکه پس از پایان جنگ جهانی دوم دوباره در فروشگاه ها ظاهر شد، 75 درصد از تولید تقریباً بلافاصله فروخته شد.
بسیاری بر این باورند که بازگرداندن پورکس به بازار به معنای آغاز بازگشت به زندگی عادی، به زندگی آرام بود.
یک بیلبورد غول پیکر در بالای پل راین ظاهر شد که اعلام می کرد: “پورکس از دوسلدورف نزد شما باز می گردد.”
از تبلیغات نورانی، پرچم ها و پوسترها برای یادآوری نام محصول به مردم سراسر آلمان استفاده شد و تغییر جزئی در ترکیب محصول ایجاد شد.
جایی که سفید کننده های نوری برای دادن رنگ سفیدتر به لباس ها اضافه شده است.
